Australia

Wyspa Fraser

W tym wpisie chcielibyśmy Cię zabrać na największą piaskową wyspę na świecie, Wyspę Fraser. Została ona wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajduje się na wschodnim wybrzeżu stanu Queensland, około 200km na północ od Brisbane.

Aby móc wyspę zwiedzić, koniecznością jest posiadanie auta z napędem na cztery koła, gdyż znaczna część drogi przebiega wzdłuż lini oceanu. W środku wyspy jest z kolei bardzo wyboista i można poczuć się jak na roller coasterze.

Na wyspie znajdują się: lasy deszczowe, eukaliptusowe, namorzynowe, torfy, bagna, wydmy i wrzosowiska brzegowe. Ma powierzchnię 1,840km2. Natomiast piasek ją budujący nawarstwiał się przez około 750 tys lat!

Jednodniowa wycieczka z firmą Fraser Experience

Aby odwiedzić wyspę zdecydowaliśmy się wykupić jednodniową wycieczkę z firmą Fraser Experience. Pierwszym etapem dotarcia do celu była 40 minutowa podróż promem, a następnie zajęcie miejsc w busie, oczywiście z napędem na cztery koła. Pierwsze kilometry trasy prowadzą przez bardzo wyboistą drogę i przeróżne rodzaje lasów, uczucia jak z roller coastera gwarantowane. Jednak po dojechaniu do 75-milowej plaży warunki drogowe znacząco się poprawiają, a autostrada prowadzi przez plaże z falami podmywającymi koła pojazdów. Świetna sprawa.

Ferry to Fraser Island

Fraser Island, 4WD

Fraser Highway

 Wrak statku

Pierwszym celem wycieczki jest dotarcie do wraku „The Maheno”, który odgrywa pierwsze skrzypce na wyspie i jest główną atrakcją. W 1935 roku łódź została sprzedana do Japonii na złom. Stery łodzi zostały zdemontowane, a Łódź powoli spychano w stronę kraju kwitnącej wyspy. Gdy statek znalazł się na wodach stanu Queensland, cyklon spowodował zmianę jego kursu i wspomógł jego dryfowanie w kierunku Wyspy Fraser, gdzie znajduje się do dziś.

Shipwreck, the Maheno on Fraser Island

Kolorowe skały

Kolejnym miejscem, które zobaczyliśmy były kolorowe skały, które składają się z 72 odcieni, głownie czerwonych i żółtych. Za powstawanie tak wielu odcieni odpowiedzialny jest proces ługowania tlenków i zanik roślinności pokrywającej każde ziarenko piasku.

The Pinnacles Coloured Sands

The Pinnacles Coloured Sands

Strumyk Eli

Następną atrakcją konieczną do zaliczenia na wyspie jest strumyk o nazwie Eli. Jest on najdłuższym strumieniem na wyspie Fraser, z którego każdej godziny wpada 4 miliony litrów krystalicznie czystej wody do oceanu. Nieźle! To miejsce idealne na piknik i leniwe dryfowanie wraz z prądem wody.

Eli Creek

Eli Creek on Fraser Island

Jezioro McKenzie

Wreszcie wycieczka dociera do przepięknego Jeziora McKenzie. Co ciekawe, jest to typ jeziora zawierający jedynie wodę pochodzącą z deszczu. Nie zasilają go żadne strumyki, ani samo nie płynie w kierunku morza. Materia organiczna i piach na jego podłożu tworzą nieprzepuszczalną warstwę, uniemożliwiając zgromadzonej wodzie chociażby wsiąknięcie.

Piasek w jeziorze i na plaży jest czysty, biało krzemionkowy, przyjemny dla oka i dla stóp. Działa jak filtr. Utrzymuje nieskazitelną przejrzystość wody, gdyż nie wspomaga rozwijania i rozmnażania się organizmów żywych w swojej obecności.

Przepiękne odcienie niebiesko – zielone jeziora zachwycają niezmiennie. Miło jest też spojrzeć na jezioro przy okazji zmierzchu i delikatnych różowych kolorów.

Crystal clear water

Lake McKenzie

Pure silica, white sand

Beautiful Lake McKenzie

Dolina Pile

Na końcu docieramy do Doliny Pile. To miejsce, w którym ciche strumienie i wysokie tropikalne drzewa zaprzeczają prawom natury. Kwitną na piasku! Można tu odpocząć, zatrzymać się po dniu pełnym wrażeń i docenić spokojną odsłonę Wyspy Fraser.

Tall ancient rainforest trees

Pile Valley, Fraser Island

Koszt wycieczki

Podsumowując wycieczkę, z którą zdecydowaliśmy się odwiedzić wyspę, było warto i polecamy. Jednodniowa eskapada to koszt ok 180$-225$, z uwagi na konieczność transportu z napędem na cztery koła oraz wstępów do Parku Narodowego i na samą Wyspę Fraser.

Jeśli masz możliwość, wybierz się na wycieczkę w dniu pełnym słońca. Szczególnie jezioro McKenzie odpłaci się cudownymi kolorami i niezapomnianymi widokami.

Sunset, Fraser Island ferry

Gold Cost składa się z licznych, mniejszych dzielnic takich jak słynny Surfers Paradise. Do miasta wjechaliśmy od południa, więc naszym pierwszym przystaniem było Burleigh Heads. Widać stamtąd w oddali wieżowce w centrum wyrastające tuż nad brzegiem oceanu. Plaża jest cudowna i znacznie spokojniejsza, i mniej ludna niż te dalej na północ.

Kolejnym przystankiem było Broad Beach, czyli Szeroka Plaża. Nazwa pasuje do tego miejsca jak ulał. Możesz się włóczyć wzdłuż brzegu morza przez wiele kilometrów, aż do Surfers Paradise. To właśnie tam znajduję się centrum miasta. Taki przybrzeżny styl życia przypominał nam troche Miami, a nowo wybudowane, wysokie hotele i rodzaj dostępnych rozrywek przywodziły na myśl Las Vegas. 

Dla wszystkich miłośników natury, takich jak my, znajdzie się też chwila wytchnienia od miasta, czyli wycieczka do pobliskiego Springbrook National Park. Możesz podziwiać stamtąd świetne widoki na góry i odległą linię drapaczy chmur nad brzegiem oceanu, oraz liczne wodospady.

W innej części parku, o nazwie Natural Bridge czeka miły spacer przez las deszczowy, wokół górskiego strumienia.  Prawdziwy spektakl rozpoczyna się jednak dopiero po zmroku. W jaskini, przy akompaniamencie szumu wodospadu zaczynają pojawiać się świetliki. Te małe, niesamowite stworzonka są wszędzie, na ścianach, na sklepieniu groty i tworzą ze światła niesłychane wzory. Należy uważać, żeby nie błysnąć fleszem lub żeby nie świecić latarką prosto na nie, gdyż mogą przestać świecić na całą noc , co zrujnowałoby przedstawienie. Jeśli chcielibyście przetestować swoje umiejętności fotografii w ciemnościach to nie zapomnijcie statywu. Powodzenia!

Spektakularna okolica Port Stephens  obfituje we wspaniałe plaże, krótkie szlaki prowadzące na wspaniałe punkty widokowe i co więcej, można tu dość łatwo zaobserwować dzikie koale. My mieliśmy lekkiego pecha z pogodą , ale jak na środek zimy to nie można było narzekać.

Po północnej stronie zatoki można znaleźć spokojne i urokliwe miejsca jak Seal Rocks. Ta plaża jest idealna na surfing, albo po prostu leniwy piknik. Gdy zdecydujesz się na dalszą jazdę, niedaleko leży malownicze Forester. Koniecznie trzeba odwiedzić punkt Bennetts Head, bo widoki rozpościerające się na okolice są cudowne.

Picnic time!

Następnie, jeśli zdecydujesz się zboczyć z trasy w głąb lądu to możesz dojechać do Barrington Tops. Jest to pasmo górskie pokryte starożytnym lasem deszczowym. Alternatywnie można pojechać częściowo niewyasfaltowaną drogą do wodospadu Ellenborough. Widoki na spadający ze 160 metrów strumień wody z pewnością wynagrodzą trasę przez kurz i pył. Szlaki z parkingu prowadzą przez tropikalny las wąskimi kładkami i schodami do podnóża wodospadu. Jest stromo i miejscami ślisko, ale to świetna przygoda.

Dalej na północ możesz zatrzymać się w jednej z wakacyjnych miejscowości takich jak: Port Macquarie, Coffs Harbour czy Nambucca Heads. Możesz pływać kajakiem w Parku Narodowym Bongil Bongil, podziwiać zachwycające ujście rzeki Nambucca, czy oglądać ptaki i spacerować przez Park Narodowy Dorrigo. Znajduje się w nim również szlak, który prowadzi do jaskini ukrytej za wodospadem. Niezła sprawa.

Prawdopodobnie ostatni turystyczny przystanek przed granicą Queensland to Bayron Bay. Przylądek Byron jest najbardziej na zachód wysuniętym punktem kontynentalnej Australii. Możemy się na niego wspiąć, żeby podziwiać widoki na plażę, zatokę i latarnię morską. Miasteczko u podnóża wzgórza jest bardzo popularne wśród turystów i dosyć zatłoczone. Panuje bardzo hippisowski klimat. Wróżbici, czytanie z tarota, instruktorzy yogi czają się za każdym rogiem. Kiedy Twoje zen wróci do równowagi, możesz ruszyć dalej na północ ku stanowi Queensland.

Phillip Island to wyspa położona nieco na południe od Melbourne w stanie Victoria. Stanowi ona dom dla największej kolonii pingwinów w Australii. To prawdziwy skarb tego stanu, który przyciąga rzesze turystów z całego świata, zarówno w dzień, jak i nocą.

Najważniejszą i najwspanialszą atrakcją wyspy jest Parada Pingwinów, podczas której możesz obserwować powracające z morza do swoich norek na lądzie małe pingwinki. Zjawisko to ma miejsce każdego dnia, tuż po zachodzie słońca. Cały spektakl można podziwiać ze specjalnej platformy widokowej, z której w nieinwazyjny dla pingwinów sposób człowiek może przyjrzeć się tym malutkim stworzonkom z bliska. To w końcu my jesteśmy gośćmi w ich naturalnym środowisku. Robienie jakichkolwiek zdjęć (z flaszem czy bez) oraz kręcenie filmów jest całkowicie zabronione. Kolejne 4 zdjęcia pingwinów użyte przez nas w tym poście zostały wzięte z darmowej aplikacji, którą oferuje rezerwat wyspy. Pokazują one chociaż w małym stopniu czego można się spodziewać, gdy zdecydujemy się na udział w tej atrakcji. Stosowanie lamp błyskowych powoduje podrażnienie oczu pingwinków i doprowadza do trwałego uszkodzenia wzroku. Wieczór z gromadą około tysiąca tych małych zwierzątek to przepiękne i niezapomniane przeżycie. Gdy zapomnimy na chwilę o aparatach, możemy zdecydowanie bardziej skupić się na przeżywaniu chwili i lepszym odbiorze otaczających nas dźwięków.

Małe pingwiny mogą być w oceanie przez nawet kilka tygodni pod rząd. Łowią swoje zdobycze w ciągu dnia, a odpoczywają w nocy na powierzchni wody. Gdy zdecydują się na powrót na ląd, to zawsze podążają tą samą drogą, by w końcu dotrzeć do swojej norki. Na brzeg wychodzą zawsze w dużej grupie, dlatego spodziewaj się zobaczyć około tysiąca pingwinków dzielnie maszerujących dookoła platformy widokowej. Można także wykupić miejsce obserwacji tych małych ptaków w podziemnej “jaskini”, z której przez szybkę zobaczysz jak wchodzą do swoich gniazd i legowisk pod powierzchnią ziemi. Po skończonym spektaklu parady należy bezwzględnie zajrzeć pod swoje zaparkowane auto, czy nie zapodział się tam jeden z małych bohaterów wieczora. Niektóre pingwiny maszerują do swoich “domków” przez nawet 2 kilometry zanim wreszcie udadzą się na odpoczynek bądź rozpoczną wysiadywanie jaj.

Skoro już wiesz jak się przemieszczać, to pozwól, że powiem Ci gdzie jechać 🙂 Centrum miasta jest znane pod nawą CBD – Centralna Biznesowa Dzielnica, skrót działa także po polsku 😀 Spacerując po niej mijamy ratusz, galerie, muzea, drapacze chmur – w tym słynny Sydney Tower  czy Hyde Park. Skoro mowa o znanych budowlach, to żaden inny budynek w Australii nie przyćmi sławy Opery w Sydney. Po dojechaniu do nabrzeża – Circular Quai możemy podejść pod samą Opere, a nawet zwiedzić jej wnętrze. Mimo wszystko naszym zdaniem najlepsze miejsce żeby usiąść i pogapić się na słynny biały kształt to ogród botaniczny.  Tam możemy się zrelaksować pośród zieleni i podziwiać widoki o tyle, o ile nie musimy walczyć z papugami o nasze jedzenie 🙂

Druga najbardziej rozpoznawalna konstrukcja to most nad zatoką – Harbour Bridge.  Zdecydowanie warto się nim przespacerować ze względu na wspaniałe widoki. Jeśli odwaga i fundusze dopisują można nawet wdrapać się na sam szczyt mostu – to z pewnością emocjonujące przeżycie.

Po północnej stronie zatoki spacery wzdłuż brzegu są doprawdy znakomite, możemy też odwiedzić lunapark. Jeśli wybierzesz się na Olimpijski Basen możesz być pewny, że to będzie pływanie z jednym z najpiękniejszych widoków.

Gdyby kiedykolwiek znudził Ci się wielkomiejski styl życia możesz złapać pociąg na stacji Town Hall i łatwo uciec do Parku Narodowego Gór Błękitnych. Gdy wysiądziesz z pociągu w Katoombie, to kilkuminutowy spacer doprowadzi Cię do słynnej formacji skalnej – Trzy Siostry.  Jeśli czujesz się na siłach szlaki turystyczne ciągną się tutaj przez wiele, wiele kilometrów.

Jeśli jest wietrznie i ocean jest wzburzony dobrym pomysłem może być przejażdżka na Kiama Blowholes. Oceaniczne fale zostają wciśnięte do małego tunelu, aby wyprysnąć na jego drugim końcu niczym gejzer.

Wiele do zobaczania, więc śmiało rezerwuj bilet!

Nasza żądza przygód zabrała nas w południowo – zachodni kąt Australii. Ma on wiele do zaoferowania. Zacznijmy od malowniczego Esperance. Miasteczko ulokowane jest nad Południowym Oceanem i jest znane z jednych z najpiękniejszych plaż w całej Australii. Podczas 40km przejeżdzki wzdłuż wybrzeża  podziwiamy wspaniałe widoki i idealne miejsca na letni relaksik. Jedyny minus jest taki, że Różowe Jezioro na końcu trasy nie jest już różowe. Zostało zalane i wszystkie bakterie odpowiedzialne za zabarwienie wody zostały wypłukane. Jeśli jesteście w Esperance, nie możecie ominąć parku narodowego Cape La Grand, więcej o nim tutaj.

Dalsza droga na zachód wiedzie przez gaje drzew Czerwonych Karri. Są to wysokie drzewa, podobne do kalifornijskich sekwoi. Można przejść się trasą zawieszoną wśród koron drzew lub którymś ze szlaków parku Walpole – Normalup.

Piękne krajobrazy Parku Le Grand

Szczęśliwi ze spotkania ruszyliśmy, żeby sprawdzić co jeszcze Le Grand ma do zaoferowania. Wśród kilku malowniczych plaż wyróżnia się szczyt Mt Franchman. Warto na niego się wdrapać by podziwiać bezkresny krajobraz australijskiego buszu. Szlak jest jednak dość stromy i dużo trudniej zejść niż wspiąć się na górę, szczególnie gdy skały są mokre.

Cape Le Grand National Park, Australia

Cape Le Grand NP

Vast, Australian plains

Druga największa rafa w Australii, lecz okrzyknięta napiękniejszą, to rafa Ningaloo. Ma ona ok. 200 km długości i mnóstwo niesamowitych spotów snorkelingowych, które leżą bardzo blisko brzegu i można do nich dotrzeć wprost z plaży. Jeśli planujemy odkrywać południowa część rafy to miejscowość Coral Bay jest doskonałą bazą. Miejsce to jest sławne ponieważ cały rok można w okolicy podziwiać z bliska manty. Polecamy tzw “drift snorkel”. Po przejściu plażą na południe wchodzimy do wody, a prąd oceaniczny spycha nas z powrotem do zatoki. To jak zjeżdżalnia wodna  z widokami na wspaniałe korale i kolorowe rybki.

Park oferuje rózne trasy do pieszych wędrówek. Polecamy szlak Mandu – Mandu. Prowadzi on wzdłóż głębokich kanionów rzeki. Stroma ścieżka wiedzie z dna koryta aż na wysoką krawędź wąwozu. Stamtąd rozpościerają się przepiękne widoki na rafę Ningaloo i okolice. Szlak jest dość wymagający, nie próbujcie go pokonać w klapkach. Strażnicy rekomendują górskie wedrówki w parku tylko od kwietnia do listopada, kiedy temperatury nie są zabójcze.

Chciałbyś trochę posurfować ale tak naprawdę nie lubisz wody albo nie umiesz pływać? Nic straconego! Rejon tzw Pasa Zbożowego – Wheatbelt w Zachodniej Australii ma do zaoferowania niczego sobie formacje skalne. Najpopularniejsza z nich przypomina łamiącą się fale i liczy sobie 2,4 mld lat! Skała rozpościera się na długości ponad 100m i ma 15m wysokości. Wygląda jakby za chwilę miała się roztrzaskać o pobliski busz.