Islandia

Na koniec wróciliśmy do punktu zbiórki. Pojechaliśmy dalej na wschód do lodowej laguny – Jökulsárlón.

Wycieczka dla fotografów?

Local Guides proponowali także droższą opcję “photography trip”. Tego roku obie wycieczki wybierały się do tej samej jaskini, tylko że fotograficzna miała więcej czasu w środku. My byliśmy w pełni usatysfakcjonowani naszymi 30 minutami. Pamiętajcie żeby rezerwować z wyprzedzeniem bo miejsc jest niewiele.

Na koniec przedstawiamy film z naszej przygody!

Do zobaczenia w Lodowym Zamku!

Po krótkim odcinku trasy dojeżdżamy do kolejnego wodospadu – Skogafoss. Możemy nie tylko podejść pod sam wodospad, ale i wspiąć się na górę i podziwiać wodę spadającą w przepaść i roztaczające się dookoła widoki. Zdecydowanie warto zdobyć się na pokonanie tych schodów, żeby stanąć na krawędzi u progu wodospadu.

Kolejnym niesamowitym dziełem przyrody na trasie jest plaża Reynisfjara i znajdujący się nieopodal półwysep Dyrhólaey. Po skręceniu z głównej drogi przejeżdżamy wśród farm, gospodarstw i pagóreczków i zastanawiamy się czy to na pewno tutaj. Wątpliwości rozwiewają się gdy docieramy do oceanu. Fale z niesamowitą zawziętością rozbijają się o czarną plażę, w oddali widać łuki skalne, a nieopodal wspaniałą jaskinie, klify i ostańce skalne otoczone przez morze. Wyjątkowość tego miejsca jest zwiększona przez rzadko występujące, heksagonalne formacje. Powstały one z zastygniętej lawy i bazaltu i przybrały niesłychanie symetryczne kształty. Wyglądają jak wykonane od linijki dzieło starannego architekta, czy rzeźbiarza. Stąd już nie daleko do Vik. Jest to nieduża miejscowość na wybrzeżu. Dobre miejsce na uzupełnienie zapasów i spacer po plaży z czarnego piasku.

W czasie noclegu w Kirkjubæjarklaustur mieliśmy bardzo miłą niespodziankę. Hotel świadczył usługę “Aurora wake up call”. Gdy około 23:30 otrzymaliśmy telefon z recepcji, że jest możliwość zobaczenia zorzy polarnej wybiegliśmy na dwór. Po krótkim spacerze za grupką ludzi do miejsca, gdzie był dobry widok na północne niebo ujrzeliśmy ją. Była bardzo spokojne, poruszała się powoli, lekka łuna na niebie. Planowaliśmy przejechać dłuższą trasę i spać w tańszym hostelu, jednak warunki na drodze na to nie pozwoliły. Ostrożność została nam dodatkowo wynagrodzona upragnionym widokiem świateł Aurora Borealis. W trakcie lotu powrotnego do Oslo widzieliśmy zorze jeszcze raz. Dużo silniejszą, tańczącą, mocno zieloną. Ciężko było ją jednak uchwycić na fotkach ze względu na ruch samolotu. Żeby zrobić jej zdjęcie konieczne jest długie naświetlanie. Zależnie od jasności zorzy od kilku do nawet kilkudziesięciu sekund. Zdjęcia z Kirkjubæjarklaustur były naświetlane 25 sekund a z samolotu 10. Mamy nadzieję jeszcze kiedyś ujrzeć zorzę polarną w pełnej wspaniałości, jasną, tańczącą, kto wie, może nawet różnokolorową.

Po dojechaniu do Skafatell Visitor Center okazało się, że wodospat Svartifoss jest dla nas niedostępny. Szlak nie nadawał się do przejścia bez raków, których niestety nie posiadamy. Można za to podejść do krawędzi jęzora lodowca. W okół roztaczają się piękne widoki na góry, schodzące z nich lodowce i rozległe równiny. W końcu droga doprowadziła nas do Jökulsárlón – “Lodowej Laguny”. Jest to jezioro powstałe z topniejącego lodowca po którym pływają wielkie bryły lodu. Często można spotkać tu foki. Nam ze względu na wieczorną porę się to nie udało. Punktem kulminacyjnym naszej wycieczki było wejście do serca lodowca, do lodowych jaskiń utworzonych z lodu liczącego nawet 1300 lat. Temu wydarzeniu poświęciliśmy jednak oddzielny post.

Skafatell

Kolejny postój zaliczyliśmy w dolinie Haukadalur. To tutaj znajdują się słynne islandzkie gejzery. Największe z nich to Geysir i Strokkur. Pierwszemu z nich wszystkie gejzery zawdzięczają swoją nazwę. Jest to pierwszy gejzer powszechnie znany nowożytnym europejczykom. Strokkur wybucha bardzo często i regularnie. Co 5-10 minut możemy podziwiać erupcje. Moim ulubionym momentem jest, gdy tuż przed wybuchem z wody tworzy się oszałamiająco błękitna bańka, której pęknięciu towarzyszy wystrzelenie wody w górę. Siła poszczególnych erupcji różni się od siebie i ciężko przewidzieć czy trafi się na dobry show. Nam się poszczęściło. Stary Strokkur wybuchał nawet 5 razy w ciągu zaledwie kilku minut.

Wodospad Gullfoss czyli “Złoty Wodospad” jest gwoździem programu całej “złotej trasy”. Nad potężnym wodospadem rozciągają się tarasy, punkty widokowe, możemy go podziwiać z różnych perspektyw. Znajdujemy się przy tym dość blisko, więc czujemy respekt przed monumentalną siłą potężnej rzeki. Wodospad dodatkowo przybiera na sile w lecie. Do innych atrakcji “Golden Circle” należy takżę wulkaniczne jezioro Kerið. W zimie jednak, nie mogliśmy podziwiać jego błękitu, więc pominęliśmy ten punkt.

I na koniec perełka. Znajdujące się po drodze z Reykjawiku na międzynarodowe lotnisko Keflavik geotermalne spa “Blue Lagoon” jest przefantastyczne. Może to być zarówno idealne zakończenie wycieczki, jak i wspaniały początek przygody z “Wyspą Lodu i Ognia”. Słona, morska woda ogrzewa się głęboko w trzewiach ziemi, potem chłodzi się do przyjemnych 35 stopni w geotermalnej elektrowni i trafia na obszar “Laguny”. Pobyt w gorącej wodzie, pełnej korzystnie działających na skórę minerałów jest niezwykle przyjemny. Dodatkowo atmosferę podkręcał fakt, że większość SPA

znajduję się na świeżym powietrzu a dookoła leżał śnieg. Podstawowy bilet wstępu daje nam możliwość całodziennego korzystania z gorących basenów, saun i samodzielnego nakładania maseczek błotnych 🙂 Droższe bilety obejmują zabiegi, ręczniki, szlafroki i inne gadżety, do wyboru, do koloru. Jako że płacimy za całodzienny pobyt chcieliśmy tam dotrzeć jak najwcześniej rano i jak najwięcej skorzystać. Przebywanie w gorącym potrafi jednak być męczące i po 4h mieliśmy dość. Gorąco polecamy, byliśmy zachwyceni. Rzekomo to najlepsze SPA na świecie. Nie zapomnijcie sprawdzić naszych pozostałych postów o Islandii!